Naar het platteland met de Tiny Inn
Thee met vers geplukte munt in de zon, een warme douche met uitzicht op je buren (de koeien van boer Willem) en een biologisch ontbijtje dat al klaar staat. Het is allemaal binnen handbereik bij de bed & breakfast Tiny Inn. Op nog geen half uur rijden van Amsterdam Centraal vinden wij rust in dit huisje op wielen op het platteland.
Hoe kom je er?
Dit duurzame stukje rust ligt dichterbij dan je denkt. Je neemt de afslag van de A10, gaat een rotonde over, de snelweg onder door en ineens lijkt die drukke Randstad te zijn verdwenen. De geur van uitlaatgassen maakt plaats voor uitgestrekte weidevelden en pittoreske huisjes. Wij gaan bij Durgerdam de A10 af en komen door Ransdorp en Waterland om uiteindelijk tussen de koeien en schapen de Tiny Inn te vinden.
Deze keer rijden we met de auto naar onze bestemming maar Tiny Inn eigenares Annabelle verzekert ons: met het OV is een tripje naar deze ecologische bed & breakfast ook zeker mogelijk. Er gaan verschillende bussen richting Ransdorp (let wel op de vertrektijden, vooral in het weekend!) maar ook met een fiets is de Tiny Inn makkelijk vanaf Amsterdam Centraal te bereiken. Een luttele 40 minuten brengt je van hartje Amsterdam naar de rustige omgeving en dit huisje op wielen.
Na een van de kortste tripjes in Expeditie Kram geschiedenis worden we bij aankomst ontvangen door Annabelle. Enthousiast vertelt ze over hoe haar Tiny Inn avontuur begon op het NDSM-werf waar het huisje eerst stond. Annabelle heeft de Tiny Inn zelf volledig opgeknapt en ingericht. Niet zonder het nodige vallen en opstaan, voegt ze er lachend aan toe. Wat ontzettend knap! We staan flabbergasted te kijken naar het resultaat.
De Tiny Inn heeft werkelijk alles wat je maar zou kunnen wensen, en dat op de meest zelfvoorzienende manier mogelijk. Alle elektrische apparaten voeden zich met zonne-energie en het water systeem is zo gebouwd dat je 50% minder water verbruikt. Dit zijn slimme oplossingen waar de bezoeker totaal geen last van heeft. Waar je ook geen last van hebt maar wat wel enig uitleg nodig heeft, is het composttoilet. Dit toilet gebruikt geen water dus bij gebruik hoef je niet door te spoelen. Wij worden super blij van deze duurzame aspecten aan de Tiny Inn en daarnaast ziet de bed & breakfast er ook gewoon erg mooi uit. Wat een heerlijk plekje om je even terug te trekken. En dat is precies wat we doen als Annabelle ons de sleutel overhandigt.
Na onze slaapplek van vanavond nog wat meer verkend te hebben nemen we met een boek plaats op de ligstoelen. Met uitzicht op koeien en schapen vragen we ons af hoeveel mensen we tegen zullen komen. Na nog geen regel te hebben gelezen wordt al snel duidelijk dat als je (vooral als Nederlander) slaapt in de Tiny Inn, je eigenlijk een deel bent van de buurt. Zowel toeristen als de buren vinden het huisje erg interessant en komen graag langs voor een praatje. Zo staan we 's middags al te kletsen met Amerikaanse toeristen die langs komen fietsen en een foto willen maken van het bijzondere huisje. De volgende ochtend praten we ruim een uur met buurman boer Willem (lees hieronder!) over de omgeving en waar de melk van zijn koeien naartoe gaat. De Tiny Inn blijkt een sociale ontmoetingsplek en dat vinden we eigenlijk heel gezellig!
Maar vrees niet, de rust is er ook echt wel te vinden. We koken en eten buiten met een waterig zonnetje op de achtergrond. Na het eten lopen we rond door de uitgestrekte velden en langs het water en komen we werkelijk niemand tegen. Op de achtergrond horen we iemand zingen en spelen op een gitaar en terwijl de zon onder gaat denken we stiekem toch bij onszelf: waarom wonen we ook alweer in een duur huis midden in het drukke Utrecht? Met die vraag kruipen we in het bed van de Tiny Inn om in slaap te vallen onder de rommelende hemel. Hier slapen met onweer is werkelijk magisch.
Na een goede nachtrust (het bed slaapt heerlijk) zetten we de tafel klaar voor ons biologische ontbijtje wat Annabelle al had klaar gezet. Terwijl we met onze thee rustig wakker worden is er aan de andere kant van de straat al veel drukte. Boer Willem is al vroeg op om zijn koeien te melken. Een voor een leidt hij ze naar het hokje om daarna de grote vaten op zijn tractor te tillen. Een van de koeien is een beetje eigenwijs vandaag en lijkt gewoon geen zin te hebben. Na een kwartier proberen geeft boer Willem het op; vanavond weer een kans.
Zoals een goede buur het betaamt komt boer Willem gewoon even langs om te kletsen, ook al zitten we er nog in onze pyjama's. Hij vertelt over zijn geliefde koeien, hoe ze allemaal een naam hebben en het net kinderen van hem zijn. De melk van deze koeien wordt naar een groot bedrijf gebracht waar kaas gemaakt wordt. Het kan maar zo zijn dat wij kaas hebben gegeten van de melk van deze koeien! Terwijl we praten met boer Willem kijken de koeien nieuwsgierig onze kant op. ''Ze zien me hier staan dus houden ze het even in de gaten.'' De eigenwijze koe van eerder staat bij het hek te loeien. Boer Willem roept: ''Ja, had je maar moeten luisteren. Nu moet je wachten tot vanavond!''.
Later komt Willem nog terug met een vers pak melk. Ook nodigt hij ons uit om nog eens terug komen, dan kan hij ons meenemen op zijn bootje. Deze man heeft het Tiny Inn bezoek wel nog een stukje mooier gemaakt.
Na het pakken van onze tassen is het tijd om weer terug te keren naar de grote stad. Dit ecologische huisje is uniek en staat op een plek waar je echt even weg kan zijn van het gedoe en de drukte die een stad met zich mee kan brengen. Het afscheid valt dus ook een beetje zwaar. Gelukkig zijn boer Willem en de Tiny Inn nooit ver weg, letterlijk! Bekijk hier de website van Annabelle en haar Tiny Inn.
