Vlieland: liefde voor de Wadden
Zelfs tijdens een van de drukste weekenden is het waddeneiland Vlieland de perfecte plek om de rust op te zoeken. Neem je fiets mee op de boot vanaf Harlingen en ontdek de afwisselende natuur, de duinen en een oneindige sterrenhemel in de nacht. Gracia keerde na dertien jaar (!) weer terug op het eiland en herontdekte haar liefde voor Vlieland.
Hoe kom je er?
Voor sommige Expeditie Kram bestemmingen zijn er meerdere wegen die naar het spreekwoordelijke Rome leiden. Vlieland is anders. Je komt er met de boot, of je komt er helemaal niet. Naast de boottrip die voor bijna alle waddeneilanden noodzakelijk is vergt een reis naar Vlieland ook wat meer moeite dan de reis naar buureiland Texel. Vanaf Utrecht Centraal vertrek ik per trein richting Harlingen, inclusief fiets en backpack. Tijdens deze reis moet ik minstens één keer overstappen tot ik Harlingen Centraal bereik. Vanaf daar neem ik een Arriva stoptrein richting de haven. Tijdens deze reis kan het schattige stoptreintje de menigte nauwelijks aan, we zijn namelijk allemaal niet alleen op weg naar Vlieland, maar ook naar het festival Into The Great Wide Open.
De boottocht van Harlingen naar het eiland ervaar ik ook als ruiger dan die van Den Helder naar Texel. Terwijl ik vrij zenuwachtig langs het restaurant op de boot loop legt een medewerker me uit dat de boot zo heen en weer gaat omdat we een stukje over de Noordzee varen. Terwijl ik bovenop het dek sta om een frisse neus te halen danst de boot van links naar rechts en van boven naar onder; wat een heftige reis! Helaas merk ik tijdens deze reis dat mijn zeebenen lang niet zo indrukwekkend zijn als ik had gedacht. Eenmaal in wat rustiger vaarwater komt de zon door en varen we langs het eiland. Vlieland ligt er mooi bij onder de donkere wolken. Weer of geen weer, dit stukje Nederland is een stukje schoonheid.
Tijdens mijn korte trip slaap ik op natuurkampeerterrein de Lange Paal, de perfecte plek als je (ook tijdens Into The Great Wide Open) de natuur en rust van het eiland wilt opzoeken. Zodra je voet aan land zet is een fietsverhuurbedrijf niet ver weg, dus geen paniek als je geen fiets hebt meegenomen. Ik stap vanaf de boot op de fiets om eerst de Dorpsstraat te door kruizen. Het 'centrum' van Vlieland heet Oost-Vlieland en heeft alles wat een eenvoudige kampeerder en reiziger nodig zou kunnen hebben; van verschillende supermarkten tot kledingwinkels en een van-alles-zaakje waar je een telefoonoplader kunt kopen als je net zoals ik deze vergeet.
Zodra je de gezellig drukke Dorpsstraat bent gepasseerd, gaat op de weg richting de Lange Paal een wereld van rust voor je open. Met de zee aan je linkerhand en een prachtig natuurgebied aan je rechterhand voelt de bewoonde wereld en de dagelijkse sleur eindeloos ver van je vandaan. Dat maakt Vlieland ook zo fijn. Je kunt met duizenden mensen op het eiland zijn voor een evenement, maar zodra je de fiets pakt en de natuur in trekt is alles stil en lijk je alleen op de wereld.
Na een paar kilometer fietsen (de Lange Paal ligt op zo ongeveer drie kilometer van de Dorpsstraat) arriveer ik op mijn slaapplek van de avond. Boswachtster Frederika Breijer heet de bezoekers welkom en staat open voor allerlei vragen. Ze laat me zien waar mijn onderkomen voor de nacht staat; de KarTent! Het huisje met douches en wc's oogt erg schoon en ruikt ook fris. De camping is verder niet veel meer dan twee grasvelden waar medekampeerders hun tent en ook zichzelf proberen droog te houden. Meer heb je eigenlijk ook niet nodig! Ik besluit dan ook, na een paar buien uit te zitten in mijn tent, meteen weer op de fiets te stappen en het eiland te verkennen.
Ik breng mijn avond aan de andere kant van het eiland door, bij het festival en kampeerterrein Stortemelk. Het eiland is goed behapbaar maar toch erg ruim. Vanaf de Lange Paal is het nog wel een half uurtje fietsen naar kampeerterrein Stortemelk. Hoewel deze camping dit weekend totaal in teken staat van Into The Great Wide Open (en ook veel voller staat dan de Lange Paal) is ook hier de rust nog makkelijk op te zoeken. Met je tentje tussen de duinen is het strand en de zee niet ver weg, en op een prachtige nazomeravond, inclusief harde wind, is een wandeling langs het strand de ultieme plek om de schoonheid van de natuur te bewonderen.
Dat kamperen in de duinen is wel een reden om nog een keer naar Vlieland te komen en raden we dan ook zeker aan. Kampeerterrein Stortemelk heeft plek voor eigen tenten, seizoensplaatsen en huurtenten. Hoewel het seizoen van 2015 inmiddels is afgelopen (met tent in duinen kamperen voor 2016 staat dus al genoteerd), is het nog wel mogelijk om tijdens de feestdagen te verblijven in de vakantiehuisjes van het kampeerterrein. Kerst of oud en nieuw vieren in de duinen van Vlieland? Dat klinkt toch ook best wel fijn?
Na een prachtige zonsondergang en een dansje in de bossen van Into The Great Wide Open fiets ik met andere festivalgangers de toch best lange weg terug naar Lange Paal. Een Expeditie Kram tip: zorg dat je in de nacht terug fietst naar Lange Paal. Met een beetje geluk heb je, net als ik deze avond, een heldere lucht die zich vervolgens vult met de prachtigste sterrenhemel die maar zelden nog te vinden is in ons dichtbevolkte landje. Om op een verlaten weg te fietsen langs het rustige geruis van de zee en onder een prachtige sterrenhemel is een unieke ervaring.
Van een prachtige fietstocht naar een helse nacht in de KarTent naar een andere prachtige fietstocht, maar dan in de ochtend. Met een fijn zonnetje verken ik het smalste stuk van het eiland. Met de Waddenzee aan je voeten en prachtige bossen op de route is dit misschien wel een nog mooier stukje van Vlieland. Het lijkt hier ook steeds rustiger te worden aangezien we van het dorpje Oost-Vlieland wegfietsen en er eigenlijk geen huizen meer langskomen. Met het veelzijdige landschap is het zonde om alleen maar door te fietsen. Ik stop dan ook meerdere keren om de natuur in te lopen om de stilte te ervaren en wilde bloemen te plukken. En er foto's van te maken natuurlijk!
Ondanks behoorlijk veel regen en erg harde wind is mijn solo-trip naar Vlieland een geweldige geweest. Ten eerste kan ik iedereen aanraden om een dag of twee alleen naar de Waddeneilanden te gaan. Zo'n trip, die je meestal met vrienden, familie of partners maakt, is totaal anders wanneer je het in je eentje doet. Toegegeven, het is best even wennen om alleen een gebied te verkennen. De tijd gaat langzamer, je moet jezelf vermaken en bent op jezelf aangewezen als iets misgaat (zoals mijn avond in de KarTent). Toch vond ik het fijn om Vlieland in m'n eentje te ontdekken. Ik heb lang niet het hele eiland gezien maar de dingen die ik heb gezien heb ik ook echt gezien. Zonder te praten met iemand anders, maar alleen te zijn met mijn gedachten en dat wat ik op dat moment zie.
Voordat ik mijn tas inpak en de boot weer op stap bezegel ik mijn hervonden Vlieland-liefde met een bezoek aan het Posthuys, wat ik per toeval tegenkom tijdens mijn fietstocht. Deze plek is zeker aan te raden voor mensen die de rust van Vlieland willen ervaren maar ook de luxe van een lekker bed en ontbijt willen hebben. Ik drink er alleen een kopje warme thee (de wind is toch best koud!) en besluit de weg terug aan te gaan. Hoe beter kan dit magische bezoek aan het mooiste Waddeneiland afgesloten worden dan met een prachtige regenboog! Ik ga tevreden weer terug naar het vasteland, met Vlieland voor eeuwig in mijn hart. Kijk niet raar op als je volgend jaar daar weer een meisje met roze en blauw haar ziet fietsen!