Zo aan het einde van april zou je toch verwachten dat het al iets warmer zou zijn in Nederland. Als we wakker worden moeten we toch echt de houtkachel aansteken om het een beetje behaaglijk te hebben. Dat het zo koud kan zijn op de Vinkeveense Plassen in deze periode van het jaar had ik niet verwacht, maar eerlijk? Ik vind die herfstvibes in de Eilandhut van Vrijhaven Zwier eigenlijk nog hartstikke fijn. Wakker worden met een vuurtje, een kop koffie en het getik van regen op het dak van de hut is de ideale combinatie om even te vertragen.

Sliep je niet al in april in de EILAndhuT?

Dat klopt. Het duurde even voordat dit verslag online kwam. Via Instagram kon ik er niet genoeg over vertellen, maar op Expeditie Kram bleef het nog even stil. Niet volledig zonder reden; na ons verblijf werd het volop lente en vertrokken we voor een maand naar Zweden. Daarna kwam de zomer en gingen de dagen nog sneller dan ik voorgaande jaren. Als ik meer uren in een dag kon proppen, had ik dat gedaan, maar zelfs dan zouden de dagen voorbij vliegen denk ik. Nu we net weer een paar hete dagen achter de rug hebben en de eerste wisselvallige dag met frisse wind (!) en zelfs wat regen (!) hebben, moest ik meteen weer denken aan ons knusse verblijf in de Eilandhut van Vrijhaven Zwier eerder dit jaar.

Het gevoel dat ik daar had, is er weer een beetje: het verlangen naar knusse avonden met vuurtjes, kaarsjes aan, dekens op de bank en een goed boek lezen op de bank. Daarom past het verslag nu veel beter dan toen direct na ons verblijf, zodat jij misschien ook wel veel zin krijgt om wat van die herfstvibes mee te pikken. Ik kan niet wachten om weer lange boswandelingen te maken, bootje te varen met een trui aan en een muts op, sterren te tellen bij het kampvuur en wakker te worden met ijs op de daken. Thank god (of wie dan ook) voor het bestaan van seizoenen! De ene keer denk ik dat de lente echt mijn seizoen is, terwijl ik de andere keer echt verliefd ben op van die ijskoude winterse dagen met zon. Wat blijkt? Ik gen gewoon gek op het feit dat we überhaupt seizoenen hebben.

Met de boot naar je verblijf op de vinkeveense plassen

Daar dacht ik zelfs zo over toen we met onze spullen in de elektrische sloep van de haven van Zwier naar de eilandhut moesten varen in de regen. De eilandhut, what’s in a name, is namelijk alleen bereikbaar met een bootje. De Vinkeveense Plassen waren volledig uitgestorven met dit weer. Dat snap ik helemaal, want naast regen uit de lucht kregen we het nodige water vanuit de plassen in de boot. De wind en de golven deden zijn werk goed, dus we besloten om niet recht over de plassen te gaan maar een beetje dicht in de buurt van de eilandjes te varen. Na een minuut of 20 kwamen we aan bij ons eilandje voor de komende twee nachten. Alles nat, maar wat een pracht! Op het eiland staat een simpele houten hut met toilet, keukentje, terras, tweepersoonsbed, een zitplekje en een houtkachel. Meer heb je niet nodig.

Waar je bij de andere vormen van verblijf bij Zwier, zoals in de Havenhuisjes of in de Zwier Tent (die na deze zomer niet meer te boeken is - hier lees je waarom dat zo is) op basis van all inclusive vega(n) ontbijt, lunch en diner verblijft, zorg je hier zelf voor je eten. Wij hebben een tas voedsel mee en beginnen de avond met een lekker kaasplankje, een borrel en spelletjes bij een knapperend haardvuur. Dat hebben we wel verdiend na de avontuurlijke vaartocht! Leuk om te weten: vanaf de eilandhut kun je naar de Albert Heijn in Vinkeveen varen. Althans: naar een plekje vlak in de buurt. Dat doen we op de tweede dag, wederom door weer en wind, omdat we zin hebben in chocolade. Daar hebben we wel een woeste vaartocht op de plassen voor over!

Vertragen en ontspannen in de eilandhut van Zwier

De dagen in de hut staan voor ons gelijk aan vertragen en ontspannen. Tijdens je verblijf heb je de sloep binnen handbereik en kun je de Vinkeveense Plassen verkennen. Ook is het mogelijk om terug naar de Huiskamer van Zwier te varen voor een kop thee en wat gezelligheid. Wij blijven deze dagen vooral op het eiland, doen wat werk, lezen wat, genieten van het uitzicht en het maken van slow coffee in de percolator, besteden extra veel tijd aan het maken van lunch en avondeten en gaan natuurlijk met de boot op avontuur. Alles mag en niks moet. Door het herfstige weertje is het heel rustig op de plassen. Heel af en toe komt er een bootje langs, maar het grootste deel van de tijd wanen we ons hier alleen op de wereld. Precies zoals ik het fijn vind.

In de hut is eigenlijk alles aanwezig dat je nodig hebt voor een paar dagen ontsnappen aan de ‘echte wereld’. Alles gaat alleen net even trager. Het eco-toilet werkt met behulp van een pomp en het huisje warm krijgen doe je door zelf een fikkie te stoken in de houtkachel. Op het terras staat ook nog een terraskachel, maar die gebruiken we met dit natte weer verder (helaas) niet. In of bij het huisje vind je geen douche, maar dat is niet erg. De Vinkeveense Plassen liggen immers naast de eilandhut. Eén duik in het water en je voelt je weer als herboren. Ik vind het simpele leven op deze manier eigenlijk heel lekker. Je bent zo gewend aan luxe en gemak, maar tegelijkertijd mis je dat helemaal niet voor een paar dagen. Ik ben benieuwd hoe lang ik dat vol zou kunnen houden. Vertragen en ontspannen staat ons wel.

Nog even over die gouden laatste ochtend op het eiland

Hoewel we heel hard aan het genieten waren van de storm, de wind en de regen was het toch stiekem ook wel heel fijn toen we de laatste ochtend wakker werden zonder het geluid van keiharde wind rondom de hut. Zou de zon zich dan toch nog even laten zien? Voorzichtig doe ik de gordijnen open en zie ik een voorzichtig zonnetje op het water schitteren. De wereld slaapt nog, lijkt het, want het enige dat ik hoor is het geluid van eenden en vogels. Dat hebben we hier op geen enkele dag nog gehoord, wow! Pas nu hoor ik goed hoe de natuur hier leeft - en dat op slechts 30 minuten van huis waar we in de binnenstad van Utrecht wonen. Ik maak een kop koffie en besluit om gewoon even op de kade te zitten van het eilandje. Binnen no time krijg ik bezoek van eenden en hun kroost en zelfs een paar prachtige zwanen.

De kleur en warmte van het zonlicht maken dit moment helemaal af en wanneer Niels er even later ook bij komt zitten, zitten we daar maar gewoon eventjes met z’n twee. Een gouden moment. In de verte zijn de eerste donkere wolken alweer in zicht dus we besluiten om langzaam maar zeker in te pakken, schoon te maken en de boot gereed te maken. Wat gingen deze langzame dagen alsnog snel! Het liefst wil ik het eilandje nog helemaal niet verlaten… We laden de spullen in de boot, halen het beddengoed eraf, vegen het zand uit de hut en doen de deur op slot. Wat een mooie, bijna verborgen, parel is de Eilandhut van Vrijhaven Zwier en wat zijn we een match. Dat laatste wist ik natuurlijk al wel, want Zwier zit inmiddels in mijn hart. Deze hut ga ik zeker nog eens zien in mijn leven - zo knus, bijzonder en op een fijne manier verlaten. Een droom!