Wanneer je in bergdorp Masca op een hoogte van ongeveer 700 meter staat heb je al een voldaan gevoel. Het uitzicht is er zó prachtig en de weg er naartoe was zoals je die in films ziet: indrukwekkende kliffen, ruige rotsen en magische bergen. Dat in combinatie met het vele groen (honderden palmbomen!) geeft je het gevoel alsof je helemaal niet op een Spaans eiland bent maar ergens aan de andere kant van de wereld. Vanaf Masca kun je door de kloof via avontuurlijke weggetjes helemaal naar beneden lopen totdat je bij een kleine baai komt vanwaar je alleen weg kunt met de watertaxi. Of je moet heel goed kunnen en lang willen zwemmen, maar ik verzeker je dat dat wel het laatste is waar je zin in hebt na de trekking. En misschien ook niet heel handig na dat ene verdiende biertje aan het einde dat meteen naar je hoofd stijgt.

Hoe begin je met de Masca trekking?

Bergdorp Masca is op verschillende manieren te bereiken. De meest actieve manier is om met de boot naar de baai van Masca te gaan en vanaf daar omhoog te klimmen. Toch is de officiële Masca trekking juist het pad omlaag. Huur een huurauto of ga met een taxi naar boven. Een taxirit kost vanaf Los Gigantes (aan de voet van Masca) ongeveer 25 euro, ongeacht met hoeveel mensen je in de auto zit. Voor minder geld kun je met de bus naar de top, maar op de dienstregeling van de bussen op Tenerife kun je niet echt rekenen. Voor de trekking moet je ook aardig vroeg naar boven, dus een taxi of huurauto raden we het meeste aan. Nog een extra tip voordat je naar boven vertrekt: zorg dat je de watertaxi à tien euro in de middag terug al geregeld hebt. Dit kan bij een van de kantoortjes van onder andere Masca Trekking in bijvoorbeeld Los Gigantes. De kans is namelijk groot (vooral in het hoogseizoen) dat de bootjes vol zitten. Het zijn geen grote boten en ze gaan niet heel vaak op een dag.

Hiken door de Masca kloof

Na een hobbelige maar supermooie autorit sta je ineens boven in Masca, een gezellig dorpje met enkele restaurants en een paar mooie uitzichtpunten. Omdat we van tevoren nog niet exact wisten of we deze trekking gingen doen hadden we onze bergschoenen thuis gelaten en staan we hier met sneakers en frisse moed bovenaan om aan de tocht te beginnen. Een bepakt en bezakt duo met uitrusting, sportkleding en grote bergschoenen stapt ons enthousiast voorbij. Staan we dan in onze korte broek, jurkje en standaard sneakers. Komt wel goed. Toch?

Het is vrijwel meteen duidelijk waar de trekking begint, er zijn aardig wat mensen en groepen met gids die vandaag de tocht gaan afleggen. Op sommige plekken onderweg is dat ontzettend handig; we hebben nogal wat rotsen beklommen en beekjes overgestoken waar het pad ophield en waar we achter ons mensen een andere route zagen nemen. Niet dat de Masca trekking moeilijk is, integendeel! Het is soms alleen even goed kijken welke weg het minst lastig is en of het überhaupt toegankelijk is. Onderweg naar beneden kom je langs hele diverse paden: kiezelweggetjes, zandpaden, grote rotsen waar je overheen moet springen, rimboe met allemaal riet en bomen maar ook weggetjes waar een touw hangt om je aan vast te houden zodat je niet in het niet al te diepe ravijn maar wel een ravijn valt. Het is spannend genoeg, maar nergens doodeng tenzij je oprecht last hebt van hoogtevrees.

Eerlijk? We doen het best goed op onze sneakers. Natuurlijk zijn bergschoenen met een grover profiel wel beter en ook zeker aan te raden, maar het kan allemaal prima. Het moment wanneer je een beekje over moet steken of wanneer je op natte stenen moet springen is het iets meer tricky omdat je dan weinig profiel hebt om je balans op te vinden. Maar hee, een beetje spanning en adrenaline onderweg maakt het alleen maar extra avontuurlijk toch? En een schaafwondje hier en daar staat ook best stoer. Wanneer we een gids met een groep tegenkomen raken we in gesprek met de Duitse gids en vraagt mijn reisgenoot voorzichtig of en hoeveel doden er zijn gevallen tijdens de trekking, waarop de gids antwoordt: "ah not so many!". Niet het juiste antwoord voor mensen met hoogtevrees want not so many wordt heel gemakkelijk omgezet in "er zijn hier mensen dood gegaan!". 

Neem voldoende water mee tijdens Masca Trekking

De trekking kan worden voltooid in drie of vier uur, maar je kunt er natuurlijk zo lang over doen als je zelf wilt. Sterker nog: met het warme weer (zelfs in oktober is het op het heetst van de dag nog 30 graden!) is het juist aan te raden om je tijd te nemen. We hebben geluk dat de zon in deze tijd van het jaar niet recht boven de kloof staat maar geloof me wanneer ik zeg dat het bloedjeheet is tijdens het dalen. Neem dus sowieso per persoon een liter water of twee mee: onderweg heb je geen mogelijkheid om iets te halen. Er zijn wel een aantal waterbronnen van de berg zelf, waar je ook zeker wel je flesje bij kunt vullen. De weg naar beneden is bizar mooi: we hebben het idee dat we continu omhoog en achter ons moeten kijken, wat nogal lastig is wanneer je niet je enkel wilt breken op een losse kei. We maken dan ook genoeg stops voor wat foto's en voor wat eten en drinken. Tip: ga voor een rustige pauze van het pad af en kies een plekje uit waar mensen niet langs moeten lopen voor de route. De stilte in de kloof is oorverdovend: dat natuur zó mooi en stil kan zijn beleef je hier optimaal.

Prachtige natuur van de Masca baai

Na een paar uur lopen begin je je benen toch wel te voelen. Dalen op paden van losse stenen, zand of ander loszittend materiaal is zo anders dan een berg op lopen: je moet je continu concentreren op waar je je voeten neerzet, helemaal wanneer er naast je een afgrond is. Echt spierpijn voel je als het goed is nog niet: volgens de mensen van Masca Trekking kan iedereen met een normale/goede conditie deze tocht lopen. Qua zwaarte viel het ons dan ook ontzettend mee, hoewel ik niet zal liegen wanneer ik zeg dat ik blij ben om steeds meer zonlicht in de kloof te zien en het geluid van de zee steeds dichterbij te horen. Je loopt toch naar een bepaald doel toe en hoe mooi de weg er naar toe ook is, het gevoel wanneer je het eindpunt bereikt hebt is óók heel fijn.

Wanneer we de laatste keien beklimmen en vervolgens weer wat afdalen zien we ineens een klein strandje, een mannetje met wat frisdrank en bier en mensen die wachten op de boot. Of is het een fata morgana? Zonder grap: we made it! Het is midden op de dag en de zon is op het heetst en na een aantal uren lopen zijn we toch best moe, maar dat gevoel! Een biertje kopen is misschien niet het beste idee maar wel ontzettend lekker want meer dan verdiend. Dat je daarna een beetje wiebelig op de boot terug zit moet je maar voor lief nemen. De Masca baai is prachtig en absoluut het bezoeken waard, ook wanneer je geen zin in hebt om de hele trekking te doen. Je kunt vanaf de haven van Los Gigantes ook gewoon met de watertaxi mee om te genieten van deze geheime baai. We hebben het water op Tenerife nergens zó blauw gezien als hier en het uitzicht op de kliffen terwijl je in het water ligt is heel onwerkelijk. Hoe blij je eigenlijk kunt worden van zoiets natuurlijks, daar kan geen gefabriceerd product tegen op.